Paralympische Spelen zijn internationale sportcompetities voor mensen met een handicap, dat wil zeggen mensen met een handicap. Ze worden gehouden na de belangrijkste Olympische Spelen, in dezelfde faciliteiten waar Olympische atleten deelnamen. Deze bestelling is onofficieel ingevoerd sinds de Olympische Spelen van 1988 in Seoel, en in 2001 werd vastgelegd in een overeenkomst tussen het IOC en de IPC.
Paralympische spelen streven meerdere doelen tegelijk na, waarvan de belangrijkste is om te bewijzen dat mensen met een handicap, als ze dat willen en ijverig zijn, kunnen terugkeren naar een volledig en succesvol leven. Het idee dat mensen met een handicap kunnen sporten, was van Ludwig Gutman, een neurochirurg in het Stoke Mandeville Hospital in de Engelse stad Aylesbury, waar WO II-veteranen werden behandeld. Hij introduceerde actief sport in het genezingsproces, waarmee hij in de praktijk bewees dat het nuttig was voor patiënten, niet alleen fysiek, maar ook psychologisch.
De eerste Stoke Mandeville-sport voor rolstoelgebruikers in boogschieten vond plaats op 28 juli 1948. Tegen de tijd dat ze samenvielen met de Olympische Spelen in Londen. Daarna werden ze jaarlijks gehouden en sinds 1952, toen rolstoel-invaliden uit Nederland ook aan de wedstrijden deelnamen, kregen ze een internationale status.
In 1960 vonden in Rome de IX Stoke Mandeville Games plaats, niet alleen voor oorlogsveteranen. Ze bereikten ongekende mogelijkheden: 400 rolstoelatleten uit 23 landen deden mee. En met de volgende Olympische Spelen, die in 1964 in Tokio werden gehouden, kregen ze de niet-officiële naam "Paralympische Spelen". Vervolgens werd het volkslied van deze wedstrijden voor het eerst uitgevoerd en werd de vlag gehesen.
De term "para-Olympisch" was een symbiose van twee concepten: "verlamming" en "paar" (vertaald uit het Grieks als "dichtbij", "dichtbij"). Dat wil zeggen, zoals werd benadrukt, dit is een sportcompetitie voor gehandicapten, gehouden in de geest van Olympische idealen. De term "para-olympisch" werd uiteindelijk in 1988 aangenomen toen de Olympische Zomerspelen in Seoul werden gehouden. Atleten met een handicap streden in dezelfde faciliteiten als deelnemers aan de onlangs afgesloten Olympische Spelen. Het was diep symbolisch en maakte grote indruk op het publiek. En in 2001 werd deze praktijk officieel vastgesteld door een gezamenlijk besluit van het IOC en de IPC.
