In 1992 werden de Olympische Spelen in Barcelona gehouden. Voor het eerst organiseerde Spanje sportevenementen van dit niveau. Dit was een goede kans voor het land om zijn economische successen te tonen na het einde van het autoritaire regime van de regering.
Het jaar 1992 werd voor veel staten politiek behoorlijk moeilijk. Dit kon niet anders dan de Olympische Spelen beïnvloeden. Teams van 169 landen namen deel aan de wedstrijden, maar er was geen USSR of Joegoslavië onder hen - tegen die tijd waren deze landen elk opgesplitst in verschillende staten. In het geval van de atleten van de voormalige USSR werd besloten om het United Team te vormen, onder de witte vlag met Olympische ringen. Letland, Litouwen en Estland hebben echter besloten als afzonderlijke nationale teams op te treden. Een vergelijkbare situatie deed zich voor met Joegoslavië. Drie landen die de samenstelling hebben verlaten - Kroatië, Slovenië en Bosnië en Herzegovina - vertegenwoordigden onafhankelijke teams. De rest van de Joegoslavische atleten namen deel aan een team van onafhankelijke Olympische deelnemers.
Het Duitse team werd ook het nieuwe team en speelde voor het eerst sinds de eenwording van het land. De eerste keer dat atleten van Namibië naar de wedstrijden gingen.
Ondanks het verlies van Baltische atleten wist het Joint Team van de voormalige USSR de eerste plaats te behalen in de niet-officiële medailleklassement. Vooral succesvol waren zwemmers en gymnasten. In teamsporten bracht het damesbasketbalteam goud.
De Verenigde Staten namen de tweede plaats in met een aanzienlijke marge in het aantal gouden medailles. Van oudsher wordt door Amerikaanse hardlopers en tennissers blijk gegeven van een hoog vaardigheidsniveau.
De derde was het team van een verenigd Duitsland, omdat het in staat was om de beste atleten van de DDR en de FRG - zeer sterke landen in sporttermen - naar de spelen te sturen. De vierde was China, wat op dat moment een uitstekend resultaat was voor dit land. Een waardige prestatie van Chinese atleten toonde aan dat het land meer aandacht besteedt aan sport. De definitieve resultaten van dit beleid werden zichtbaar op de Olympische Spelen van 2000, toen China een van de erkende leiders in de zomersport werd.
