Er is altijd een politiek element geweest in de Olympische beweging. Dit werd met name merkbaar op het moment dat de betrekkingen tussen de leidende wereldmachten - de USSR en de VS - verergerden. Een van de afleveringen die de invloed van politieke verschillen op de sport levendig kenmerkt, was de boycot van de Olympische Spelen in 1980 in Moskou.
De Olympische Spelen-80 in Moskou vielen samen met het hoogtepunt van de confrontatie tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten in de zogenaamde Koude Oorlog. De belangrijkste reden voor de boycot van de Spelen wordt vaak de introductie genoemd van een beperkt aantal Sovjettroepen in Afghanistan. Deze politieke beslissing van de leiding van de USSR was echter slechts een handig excuus om de Olympische Spelen te boycotten, die de belangrijkste tegenstanders van het belangrijkste sportevenement van het jaar in Moskou in de kaart speelden.
Het idee van een boycot van de Spelen in Moskou ontstond begin januari 1980 tijdens een bijeenkomst van de NAVO-leiders. Het protest werd geïnitieerd door vertegenwoordigers van het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada. Maar zelfs vóór de beslissing om Sovjettroepen naar Afghanistan in het Westen te sturen, werd de kwestie van een boycot van de Olympische Spelen serieus besproken als protest tegen de vervolging van andersdenkenden in de Sovjet-Unie.
In totaal werden de Olympische Comités in Moskou geboycot door Olympische Comités in meer dan zestig landen. Deze omvatten de Verenigde Staten, Japan, Duitsland, Canada, Turkije, Zuid-Korea, waarvan de atleten traditioneel altijd sterk zijn geweest en de belangrijkste concurrent zijn geweest van Sovjet-atleten. Sommige atleten uit Frankrijk, Groot-Brittannië en Griekenland kwamen individueel naar de Olympische Spelen-80, terwijl Qatar, Iran en Mozambique helemaal niet in de aanvraag van het Olympisch Comité waren opgenomen.
Bij de plechtigheden ter ere van de opening en voltooiing van de Olympische Spelen gingen de teams van sommige landen niet onder de vlag van hun bevoegdheden, maar onder de vlag van het Internationaal Olympisch Comité. Deze omvatten Australië, Andorra, Groot-Brittannië, België, Denemarken, Nederland, Italië, Portugal, Ierland, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, San Marino, Ierland. Bij de uitreiking van de Olympische medailles klonken de atleten van deze landen niet volksliederen, maar het officiële Olympische volkslied. Van alle landen in West-Europa presteerden alleen de teams van Griekenland, Oostenrijk, Finland, Zweden en Malta onder hun nationale vlag.
Ondanks de boycot van zo'n groot aantal staten ontving Moskou atleten uit 81 landen van de wereld. Tijdens de sportgevechten vestigden deelnemers aan de Olympiade in Moskou meer dan 70 Olympische records, 36 wereld- en 39 Europese. In totaal overlappen deze prestaties de resultaten van de vorige Olympische Spelen die in 1976 in Montreal werden gehouden.
